۲+۱۰+۱۰+۱۰

دلم به شمشیر ِ غلاف شده خوش بود ؛ نمی دانستم با پنبه هم سر می بُری

چشم هایم میهـمان لب های غنـچه شـده بود ؛  گوش هایم میزبان حرف های بزرگ تر از دهان

،؛،

به صد یاری خواندی

به صد خواری راندی

!